Natuurlijk sta ik het liefst stil bij alle dingen die mij blij maken, maar ook irriteer ik me aan dingen. Redelijk vaak zelfs… En hey, eerlijk is eerlijk. Hoe fijn is het om dat af en toe ook eens lekker van je afschrijven. Dus bij deze. Omdat de kamer ‘s ochtends veel te koud is, mensen Oost Indisch doof lijken te zijn voor fietsbellen, de was nooit klaar is en mijn zwarte broeken nooit mooi zwart blijven. Hèèèèèèèèt is een irritatiefactortje. (Aldus Jochem Meyer)

De huiskamer die niet snel genoeg opwarmt

Brrrrr! Het is koud! En hoewel ons huis best prima geïsoleerd is, is het frisjes in de ochtend. En dat is een understatement. Onze kamer thermostaat moeten we helaas nog handmatig aanzwengelen en dat is best irritant. Dus de “regel” is dat de eerste die beneden komt de thermostaat omhoog gooit. Suuuuuper irritant als dat dus níet gebeurt, zeker tijdens deze koude dagen. Een slimme thermostaat zou ik nog wel willen, daarnaast ook handig én milieuvriendelijker!

Mensen die een andere kamer temperatuur willen

Oké, nog even over die thermostaat hè… Het is verschrikkelijk irritant wanneer het koud is in de kamer, maar ook wanneer mensen onnodig die thermostaat opschroeven (vind ik dan). Ik heb tegenwoordig een vrouw die het al-tijd koud heeft. Die zet de temperatuur het liefst meteen op graadje tropisch eiland. Bah! Dus, meestal loop ik in een vest, dan kan ik die tenminste uittrekken als onze huiskamer weer veranderd is in een Finse sauna.

Slechte Wifi en een lege batterij

We zijn de hele dag online in deze tijd, enorm irritant als de apparaten dan niet doen wat jij wil. In de tijd van online lesgeven en vergaderen zijn goede Wifi en een goede laptop zo ongeveer mijn eerste levensbehoeftes. Mijn MacBook en iPad zijn gelukkig vrij nieuw, maar programma’s als Teams slurpen m’n batterij binnen no-time leeg. Je moet dus altijd binnen het bereik van een stopcontact zijn, héél irritant!

Die verrekte bodemloze wasmand

Nu de kinderen grotendeels uit huis zijn, scheelt het enorm in de was. Maar toch… die wasmand lijkt zich oneindig te vullen. Hebben de wasmand net leeg, gevouwen en opgeruimd staat er alweer eentje (of meer) klaar om gewassen te worden. Ik irriteer me daar mateloos aan, sterker nog, ik ben zo iemand die een volle wasmand lastig kan negeren. Eérst de was wegwerken, dan tijd voor andere zaken.

Die vette hoofdhuid

Van alles heb ik geprobeerd. Droogshampoo, shampoo bars, spoelen, haar “andersom” wassen, afbouwen, m’n haar niet meer borstelen… Niets helpt. Ik heb een enorm vette hoofdhuid, wat vooral terug te zien is in mijn haren. Even snel uit bed stappen, een borstel er doorheen en wat droogshampoo er in, is voor mij niet weggelegd. Als iemand dé tip heeft, want… irritant!

Voetgangers die niet naar je bel luisteren

Allereerst, ik vind de drukte op het eiland tijdens het seizoen hartstikke gezellig. Wanneer het eiland weer begint de leven vind ik dat heerlijk. Maar, een fietsbel is dan écht van levensbelang. Wanneer ik in mijn pauze naar huisfiets is het zó irritant dat mensen midden op de weg lopen. En een fietsbel? Daar zijn mensen tijdens hun vakantie ineens Oost Indisch doof voor geworden…

Want wat zwart is, moet zwart blijven….?

Niet dus! Ik weet niet hoor, maar mijn mooie donkere jeans – of dit nou donkerblauw of zwart is – blijven nooit zo mooi. Ik was ze binnenstebuiten, niet te vaak en op een lage temperatuur. M’n gitzwarte jeans blijft nooit gitzwart. Ik geef het op!