Met 15,5 week vulde ik voor de eerste keer de Pregnancy Questions in. Een vragenlijst over de voortgang van de zwangerschap tot nu toe. Inmiddels ben ik bijna 27 weken en breekt volgende week de 28e week en dus het derde trimester aan! Tijd om de vragenlijst maar weer eens in te vullen. Benieuwd naar de aangekomen kilo’s, striae, kwaaltjes en meer? Lees dan gauw verder!

Hoever ben je nu?

26 weken en 5 dagen.

Hoeveel ben je aangekomen?

Bijna 13 kg. oeps…

Zwangerschapskleding?

Ja, maar voornamelijk onderkleding zoals broeken. Verder draag ik eigenlijk vooral basis shirtjes met vesten er over heen. Alhoewel ik broeken wel steeds vervelender vind en eigenlijk de voorkeur geef aan positiepanty’s (die zijn goddelijk!) en jurkjes. Dat zit een stuk comfortabeler.

Striae?

Deze week heb ik het eerste kleine paarse streepje aan de zijkant van mijn buik ontdekt. Aaaahrg. Het ging zo lang goed… Ik blijf smeren, maar gezien mijn aanleg vrees ik dat ik er niet onder uit ga komen.

Slaap?

Slecht. Maar dit komt ook voornamelijk door mijn bekkenklachten. Hoewel mijn buik ook steeds meer ‘in de weg zit’, zit het probleem ‘m voornamelijk in het draaien van zij naar zij, wat eigenlijk niet echt lukt. En de hele nacht in dezelfde positie liggen is echt niet voor mij weggelegd.

Beste moment van de week?

Het moment dat ik lekker in bed kan duiken ‘s avonds. Dat is ook het moment dat de beeb erg actief is en Pris veel contact heeft met de kleine. Bijzondere momentjes zijn dat…

Slechtste moment van de week?

Als ik te veel gedaan heb. Harde buiken en zere bekken zijn dan vaak het gevolg. En te veel gedaan hebben, is al wanneer ik toch nog even besluit het huis te stofzuigen. Stom!

Mis je iets?

Niet in het bijzonder. M’n lichaam wat gewoon mee werkt, ja dat mis ik wel. Verder qua eten en dergelijke niet echt. Al heb ik af en toe wel trek in een lekker broodje filet American. Maar echt missen doe ik het niet (meer).

Bewegingen?

Heel veel! Hij is heel actief en weet inmiddels ook de zijkant van mijn ribbenkast te bereiken met z’n bewegingen, auch! Ik zie de baby af en toe heel duidelijk bewegen vanaf de buitenkant en de kinderen hebben hun broertje inmiddels ook kunnen ‘zien’ en voelen!

Food craving?

Niet echt meer. Ik eet gewoon normaal en probeer gezond te eten. Veel fruit en groentes, ik merk dat mijn lichaam daar behoefte aan heeft na de drukke periode. Vitamientjes!

Iets dat je misselijk of bleh maakt?

Nope. En zelfs koffie drink ik af en toe weer, terwijl ik dat in de eerste helft van mijn zwangerschap echt niet meer lustte.

Geslacht?

Een jongetje, zoals jullie hier al konden lezen!

Kwaaltjes?

Harde buiken, bandenpijn en bekkenklachten. Maar dat weten jullie inmiddels wel. Verder gelukkig zeer weinig kwaaltjes momenteel!

Navel in of uit?

In, maar wel een stuk ‘strakker’ dan normaal. Geef mij met mijn gewone buik ook zo’n vrolijke navel alsjeblieft. Normaal kijkt ‘ie altijd een stuk droeviger, hihi.

Blij of chagrijnig?

Meestal blij, maar wel wat sneller geprikkeld of geëmotioneerd. Chagerijnig wil ik het (zelf) niet noemen. Maar mijn hormonen komen af en toe wel fijn even om de hoek kijken ja. Sorry!

Waar kijk je naar uit?

Naar de komst van ons kleintje! De tijd die we samen kunnen doorbrengen tijdens ons verlof, hopelijk genietend van het samen zijn, het mooie weer, afhankelijk van hoe we ons allemaal voelen natuurlijk.

Edit: Afgelopen donderdag werd het me toch allemaal nét iets te veel met als gevolg dat ik uiteindelijk bij de huisarts (hier tevens de verloskundige) zat met flink harde en pijnlijke buiken. Ik had inmiddels zelf ook al door dat ik het misschien iets rustiger aan moest doen, maar de huisarts drukte me ook nog even met m’n neus op de feiten. Verplicht een aantal dagen rust en daarna alleen nog halve dagen werken. Crap. Dus ik lig voornamelijk op de bank, haal af en toe een frisse neus en een bakje kouffie bij m’n schoonmoeder. Rust houden en na het Paasweekend mag ik weer rustig aan het werk. Pfffff. Inmiddels heb ik er redelijk vrede mee, maar accepteren dat m’n lijf niet wilt wat ik wil is flink frustrerend… Maar alles voor de baby…