Het leed dat ontzwangeren heet ♥ 9 maanden op, 9 maanden af?

Morgen is Jippe alweer 9 maanden. Dat betekent dat ik officieel ontzwangerd ben. Je lijf heeft na een zwangerschap weer tijd nodig om de oude te worden. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Er is heel wat werk verzet natuurlijk. Niet voor niets zeggen ze ‘negen maanden op, negen maanden af’. Na negen maanden zou je dus in principe weer de oude moeten zijn. Zeggen ze….

Nu moet ik eerlijk zijn dat ik me inmiddels redelijk weer de oude voel. Tegelijkertijd zal ik nooit meer dezelfde persoon zijn als voor de zwangerschap. Vandaag bespreek ik een aantal dingen die onlosmakelijk met ontzwangeren verbonden zijn. Welke dingen zijn veranderd, welke dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn en welke dingen zijn ‘work in progress’?

Die verrekte zwangerschapskilo’s

Na negen maanden is die zwangerschap geen excuus meer voor de zwangerschapskilo’s. Er is werk aan de winkel! De eerste maanden vlogen de kilo’s eraf. Mede natuurlijk door de borstvoeding. Lekker makkelijk! Daarbij had ik vooral in die eerste maanden erg de behoefte aan gezond eten en vitamines. Mijn lichaam vroeg er echt om. Ik kwam bijna 20 kilo aan tijdens mijn zwangerschap. Die eerste tien waren er zo af. Daarna ging het steeds langzamer en daarna heb ik ook erg genoten van lekkere dingen. Tja, eerlijk is eerlijk. Echt veel heb ik niet meer gedaan aan die kilo’s. Na de vakantie ging het roer weer om. Sinds twee weken ben ik weer op de gezonde toer en de eerste kilo’s gaan er langzaam weer af. Work in progress zullen we maar zeggen. ;)

Laat die waterlanders maar komen!

‘Vroeger’ keek ik alles met een stalen gezicht. De zieligste films, All You Need Is Love… Het kon me allemaal gestolen worden, het deed me niks! Nu moet ik al slikken bij een gemiddelde Merci reclame. En weten jullie nog die hond die blij aan kwam rennen tijdens de Kerstspecial van All You Need? Nou, ik hield het niet droog hoor. En ik vrees dat dat ook niet meer veranderen zal.

Ik ga noooooit meer in bikini.

Oké, zeg nooit nooit. Maar voorlopig zie je mij niet in bikini. En dat heeft niks te maken met eerstgenoemd punt. Gezegend met een prachtig tijgerprintje en een babybelly, heb ik eerst maar een badpak aangeschaft. Hopelijk heeft m’n lijf door dat dit nog work in progress is. Ik weet heus dat ik mijn oude lichaam nooit echt terug krijg, maar iets strakker mag het allemaal wel. :’)

M’n hoofd is een vergiet.

Deed ik eerder het meeste zonder agenda, post its en to-do lists, kan ik nu echt niet meer zonder. Wanneer was die afspraak ook al weer? En wat moest ik nou ook alweer precies allemaal doen deze week? Echt, dit is niet best hoor. Ik ben zo vergeetachtig als wat. Daarbij was ik altijd een kei in multi-tasken. Nu kan ik echt niet meer meer dan één ding tegelijkertijd doen. Oh help, ik mis mijn oude hoofd!

Dag haar, hallo babyhaar!

Helaas was ik nooit gezegend met een mooie volle bos haar. Zeg maar gerust dat het verdomd weinig is wat er op mijn hoofdhuid groeit. Ook tijdens mijn zwangerschap werd het echt niet die mooie volle bos die ze beloven tijdens die 9 maanden, maar het was wel iiiiiets meer. Ook al was ik zelf de enige die dat zag (en voelde). Een maand of vier na mijn bevalling begon die nachtmerrie waar bijna elke ontzwangerende vrouw mee te maken krijgt; haaruitval. Mijn kussen, het doucheputje, de borstel… Ik kon er bijna een pruik van maken! En dan maar niet te spreken over die kale plekken, vooral bij mijn haargrens. Inmiddels is het ergste voorbij en is daar – jawel – het babyhaar! Ik heb prachtige bakkebaarden van een paar centimeter en heerlijk pluizende piekjes omhoogstaan bij mijn haargrens. Vre-se-lijk!

Tja, 9 maanden op, 9 maanden af. Inmiddels ben ik weer redelijke ‘de oude’, maar helemaal de oude zal ik vast nooit meer worden. En dat is ook oké. Want cliche, het is het wel allemaal waard!

Van welke dingetjes had jij last tijdens je ontzwanger-periode?

x Lisanne