Tijd voor een nieuwe zwangerschapsupdate! Inmiddels heb ik de ‘zes maanden grens’ bereikt en zijn we aangekomen bij het derde en dus laatste trimester. Er is weer een hoop gebeurd de twee weken sinds de laatste update. Lees je mee? 

lekker eigenwijs…

Vorige week lichtte ik jullie al kort in na de Pregnancy Questions, het werd allemaal even te veel. De pijn in mijn bekken, het vele staan en lopen tijdens het werk, het slechte slapen door de pijn… Al deze dingen speelden al een lange tijd, zeker mijn bekken protesteerden eigenlijk al sinds het begin van mijn zwangerschap. ZwangerFit en de fysio boden zeker uitkomst, maar de laatste twee weken werd het eigenlijk alleen maar erger. Alsof ik de periode rondom het overlijden van mijn schoonvader even ‘on hold’ gestaan heb en mijn lichaam nu dacht “zo, hè hè, dan kunnen we het nu lekker laten gaan”. Om me heen werd ik al gewaarschuwd dat ik moest oppassen, dat dit zo niet langer kon en dat ik maatregelen moest gaan nemen. Maar ik waggelde eigenwijs verder, dit hoorde er immers gewoon bij.

…en dan jezelf keihard tegenkomen

Tot ook de fysio aangaf dat ik rustig aan moest doen en de kraamhulp voor een intake kwam en me ook even met mijn neus op de feiten drukte. Dit kon zo niet meer. Als klap op de vuurpijl kreeg ik die dag erna ‘s middags keiharde en voornamelijk pijnlijke buiken die niet meer wegtrokken na even liggen. Ik heb ze samen met Pris letterlijk weg moeten puffen waarna ik toch maar even voor een check-up ging bij de huisarts. De beeb was nog zeer actief, dus daar maakte ik me niet zo’n zorgen om, maar m’n bloeddruk en dergelijk werd ook even gecontroleerd. Liggend op de behandeltafel kreeg ik weer een keiharde buik, schoot mijn hartslag omhoog en was het duidelijk; ik had veel eerder naar mijn lichaam moeten luisteren. Soms moet je je zelf even keihard tegenkomen, over je grenzen gaan, voor je door hebt dat de mensen om je heen misschien toch wel gelijk hadden.

De bank, tijdschriften een een kruik. Mijn beste vrienden op dit moment. 

ziektewet

Dit gebeurde net voor de Paasdagen, zeer goede timing als je in de horeca op Ameland werkt. Ik moest de komende dagen rust houden, mocht het Paasweekend niet aan het werk en sowieso halveren met werken naar gelang ik dit vol houd. Dit betekent dat ik sinds deze week halve dagen werk en sowieso niet meer dan drie of hooguit vier dagen achtereenvolgens mag werken. Ik wilde het absoluut niet, maar ik zit in de ziektewet. K%@#(! Op het moment gelukkig nog half en dit geeft rust. Ik merk dat zodra ik te veel doe,  m’n lichaam aan de bel trekt en ik meteen plat moet. Ik vind het heerlijk om nog wel aan het werk te kunnen en hoop dit op deze manier vol te kunnen houden tot mijn verlof. Hoe dit uitpakt, zal de tijd uit moeten wijzen. Ik weet in ieder geval wel dat ik véél beter naar mijn lichaam moet luisteren. Is het niet voor mezelf, dan wel voor de kleine. Leermomentje…

Een video die is geplaatst door Lisanne (@lisannedekruijff) op 9 Apr 2015 om 10:58 PDT

8 uur; party time! 

hallo, ruimte alsjeblieft!

Verder geniet ik onwijs van het kleine gespartel in mijn buik. Het is duidelijk dat meneer van ruimte houdt en hij is ook niet bang dit te laten merken wanneer hij ‘klem’ zit. Sta ik even met mijn buik tegen het aanrecht, lig ik iets te veel op mijn buik of leun ik tegen mijn arm op de bank, dan kan ik rekenen op een harde trap van binnenuit. Baby needs his space, zullen we maar zeggen. Hij is nog druk aan het koppeltje duikelen, mijn blaas als trampoline aan het gebruiken en inmiddels heeft hij ook de zijkant van mijn ribben ontdekt. Het fijne is dat jongeman zich ook een zeker ritme heeft aangewend. Standaard rond de klok van 7 ‘s ochtends wordt ik wakker van het getrappel. En ‘s avonds, tegen half 9 begint het feest daarbinnen. Verder voel ik ‘m gedurende dag natuurlijk ook genoeg, maar extreem druk is hij als ik…. juist, tot rust wil komen. Haha, ik zal er maar vast aan moeten wennen geloof ik.

maagzuur, au…

Had ik in het begin last van maagzuur, is dat nu in het kwadraat terug gekomen. Heb ik te snel of te vet gegeten, dan kan ik de klok er op gelijk zetten dat het letterlijk brandende maagzuur omhoog komt zetten. Koolzuurhoudende dranken zijn, vooral ‘s avonds, ook geen goed idee meer. M’n slokdarm staat letterlijk in de fik. Gelukkig bieden Rennies nog uitkomst. Die liggen nu standaard op mijn nachtkastje, haha.

Dit was het voor nu, hopelijk gaan we een rustige laatste weken tegemoet waarin ik buiten de pijntjes ook nog lekker kan genieten van dit wondertje. Want het is voor een goed doel, een heel goed doel! ♥