Zo, is dat even lang geleden! Mijn laatste update schreef ik op 21 februari. Inmiddels zijn we ruim een maand verder. Een bewogen maand… Mooie maar intense weken waarin geluk en verdriet zich in rap tempo afwisselden. Hoe de afgelopen weken verliepen, lees je in deze uitgebreide en toch best persoonlijke update!
‘jeetje wat ben jij gegroeid!’
Dat is één van de opmerkingen die ik de laatste weken ineens weer veel krijg. Hoewel ik zelf het idee heb dat het allemaal wel wat meevalt, denken de andere mensen daar blijkbaar heel anders over. En tja, ons kereltje groeit goed. Mijn buik begint zichtbaar meer naar voren en omhoog te groeien. Een mooie toeter, recht vooruit. Gelukkig groei ik tot nu toe voornamelijk naar voren en (nog) niet heel erg in de breedte. Natuurlijk zijn er wel wat zwangerschapskilo’s op de heupen komen te zitten, maar ik mag niet klagen. En mijn huid is ook nog mooi glad, geen streepje te bekennen. Maar ik gok dat ook daar, gezien mijn aanleg, de komende weken verandering in gaat komen.
Alcoholvrije wijn op de beurs – Kussen gemaakt door schoonzusje <3
harde buiken en bekkeninstabiliteit
Ja hoor, daar zijn ze; de harde buiken. Wanneer ik duidelijk net iets te veel hooi op mijn vork genomen heb of een drukke dag heb (gehad) op het werk is het soms behoorlijk pijnlijk. Dit in combinatie met mijn pijnlijke bekken zorgen er nog steeds voor dat ik in sommige dagelijkse bezigheden best belemmerd wordt. De pijn straalt inmiddels naast mijn billen en benen ook uit naar mijn liezen en schaambeen, ongemakkelijk kan ik je vertellen! Dit zorgt voor frustratie, maar langzaamaan kan ik er wel steeds beter mee om gaan. De fysio en ZwangerFit zijn twee dingen die echt helpen en handvaten bieden voor mijn klachten. Ik ben blij dat ik daar zo vroeg al mee begonnen ben.
blaasontsteking en andere ‘pijntjes’
Afgelopen week zei ik tegen Pris dat ik de afgelopen maanden ‘pijntjes’ heb gevoeld op plekken waarvan ik niet eens wist dat ze pijn konden doen! Uiteindelijk bleek een deel van de klachten waarschijnlijk voort te komen uit een blaasontsteking. Daar heb ik inmiddels een kuur voor gekregen en dat gaat gelukkig al een stuk beter. De baby mag maar al te graag schoppen en boksen op mijn blaas, wat wel eens voor wat kleine ongemakken zorgt. Mijn zitvlak kon op een gegeven moment geen toiletbril meer zien, au!
Deken en knuffeltje cadeau gekregen! – KiKa beertje voor de baby van Opa †
controle; check!
Afgelopen weken hadden we weer de vierwekelijkse controle. De beeb vond de doptone erg leuk (of niet) en gaf deze een paar flinke trappen. Het hartje klopt mooi, altijd weer een fijn moment om alles even gecheckt te hebben. Ook mocht ik weer op de weegschaal en ben ik nu bijna 13 kilo aangekomen. Een behoorlijk aantal, maar het gaat mooi geleidelijk op, dus ik mag eigenlijk niet klagen. Hopelijk zijn ze er snel weer af na juli. ;)
emotionele achtbaan
Voor degene die mij langer volgen, hebben vanaf januari meegekregen dat er wat dingen speelden in onze privé situatie. Ik heb er toen bewust voor gekozen om hierover niet te veel te vertellen op mijn blog. Nog steeds wil ik hier discreet in blijven, maar toch ook iets delen met jullie. Een aantal van jullie weten inmiddels dat 1,5 week geleden mijn schoonvader is komen te overlijden. Al vanaf januari wisten we dat de kanker terug was en dat het een kwestie van tijd was, ze konden niks meer voor hem betekenen. We hebben na het horen van dit nieuws onze vakantie afgebroken en hebben sindsdien een moeilijke maar ook prachtige twee maanden gehad. De laatste twee weken ging hij hard achteruit en de laatste week voor zijn overlijden zijn we als familie bijna non-stop bij elkaar geweest. We hebben hele mooie en intieme momenten met elkaar gehad en prachtig afscheid mogen nemen van hem. Een achtbaan van emoties… Trots op mijn vrouw hoe zij gehandeld heeft de laatste weken, trots op de kinderen hoe zij om zijn gegaan met dit verdrietige verlies. Intens verdrietig dat ons ongeboren kereltje zijn opa helaas niet heeft mogen leren kennen. Naar omstandigheden gaat het goed en pakken we rustig het dagelijkse leven weer op na een bewogen en drukke maand en het regelen van de uitvaart. We doen ons best, maar alles moet langzaam eerst een plekje krijgen. Als familie en gezin zijn we er in ieder geval (weer) een stuk sterker van geworden.
drukte in mijn buik!
Al deze emoties zijn natuurlijk pittig, maar combineren met de verantwoordelijkheid voor een ongeboren kindje in je buik is een behoorlijke opgave. De dagen voor het overlijden tot de dag erna leek het wel alsof ons kindje bijna niet sliep, zó druk was het in mijn buik. Ik ben er van overtuigd dat alle emoties onbewust ook een weerslag hebben gehad op de beeb. Dit zorgde er indirect ook weer voor dat slapen bijna niet ging dus het was een fijne boel in hoofd en lichaam. Na alle stress werd ons kindje langzaam weer ‘rustiger’. Hij blijft zeer actief, maar ‘gelukkig’ niet non-stop als die dagen.
verder…
Gaat alles goed. Buiten de emoties, mijn bekken en de blaas heb ik geen klachten. Gelukkig! Ik kijk uit naar het mooie weer, het opruimen van de tuin en weer lekker genieten van het zonnetje. Hier en daar komt af en toe de ‘nesteldrang’ om de hoek kijken, maar sommige dingen moeten maar even wachten tot alles weer wat rustiger is. Eerst de Paasdagen maar en dan zien we wel weer verder!
Gecondoleerd en heel veel sterkte…..
Leuk om weer eens een update te lezen meis, fijn om te horen dat het ondanks de kwaaltjes die je hebt met je bekken toch ook heel goed gaat.
En wat naar van je schoonvader, dat soort dingen zijn altijd zo onvoorspelbaar en je kan er niets tegen doen.. kan me voorstellen dat jullie door een emotionele achtbaan zijn gegaan, ik hoop dat je binnenkort ook weer de rust terugvindt.
Geniet van je weekend! :)