Met Silke (Good Morning Tea) had ik het vorige week op Twitter over de ‘vorig jaar rond deze tijd’ momentjes. Heel herkenbaar voor mama’s waarvan hun kindje bijna één wordt. Ik had het eigenlijk niet zo verwacht, maar die eerste verjaardag vind ik stiekem best een dingetje. Over drie weken wordt Jippe alweer een jaar. EEN jaar jongens. Volgens mij is er nog nooit een jaar zó snel gegaan als afgelopen jaar. Ik heb deze maand dus ook continu van die terugblik momentjes. Het leek me leuk om samen met jullie terug te blikken op de maand juni vorig jaar. De drie weken voor Jippes geboorte. Vorig jaar rond deze tijd………
Met 34 weken ging ik mijn zwangerschapsverlof in. Na een druk Pinksterweekend mocht ik eindelijk écht genieten van de rust. Die kwam precies op tijd, want ik was aardig aan het eind van mijn latijn. Degene die mij al langer volgen weten dat ik kampte met flinke bekkenklachten en daardoor met 25 weken uiteindelijk half in de ziektewet kwam. (Klik hier voor alle zwangerschapsupdates.) Het verlof vierde ik met een heerlijke high tea samen met Pris en een vriendin. Ondertussen sloegen mijn hormonen op hol van de heerlijke Zwitsalproducten die ik binnen kreeg en was ik best trots op mijn buikbaby met 34 weken.
De laatste weken voor de geboorte van Jippe herinner ik me voornamelijk als warm… Wat zeg ik? Als heet! Wat een hitte. M’n voeten, polsen en zelfs gezicht zwollen op to the max en ik hield lekker veel vocht vast. Die laatste weken waren pittig, maar die hitte maakte het er niet echt makkelijk op. Tegelijkertijd heb ik ook echt genoten van korte strandwandelingetjes en ontwikkelde ik een prachtig zwangerschapsmasker door de zon. Verder waren we natuurlijk druk met het kamertje en de kledingkast op orde te maken. Heerlijk!
Het bloemetjespatroon op de linkerfoto is er een die je veel voorbij zag komen in mijn social media updates. Vanaf week 30 stond het bed in de kamer zodat ik wat makkelijker rust kon pakken. Dit hielp, want ik gaf me stukken makkelijker neer toen ik gewoon in de woonkamer kon blijven. De elektrische kruik was voor Jippe maar heeft tijdens mijn harde buiken en bekkenklachten zijn geld al dubbel en dwars opgebracht. Uiteraard kwam de uitgerekende datum (6 juli’15) steeds dichterbij en dat betekende ook plannen. We besloten Isa’s kinderfeestje twee weken eerder te houden omdat natuurlijk niet zeker was wanneer de beeb zich zou melden. Dit vierden we met soesjes, sap en zon. Verder gingen Pris en ik datzelfde weekend lekker uit eten omdat dat het laatste weekend was dat Pris voorlopig vrij was. Dit betekende dat dit meteen het laatste weekend echt met zijn tweetjes zou zijn. Daar moesten we nog even van genieten!
En dat was maar goed ook! Want in die week daarna kreeg ik verplichte bedrust omdat mijn bloeddruk maar bleef stijgen, ik continu harde buiken had en ik lichamelijk gewoon niet lekker meer zat. Ik moest om de dag op controle. Ik melde bij de huisarts (hier op Ameland tevens verloskundige) al dat ik de laatste week veel last had van krampen die toch echt anders waren dan de harde buiken. Oefenweeen uiteraard. Ik was nog ‘maar’ 37 weken zwanger. Het kon rustig nog maximaal vijf weken duren. Woensdags kwamen deze krampen toch wel steeds regelmatiger, maar ’s avonds zakte dit weer af. Pris riep nog: ‘Jij gaat morgen bevallen!’, maar ik had daar een hard hoofd in. Pris masseerde m’n benen, rug en buik met bovenstaand wondergoedje in en we gingen lekker vroeg op bed. Pris moest de volgende ochtend weer om 7 uur werken en ik moest ’s ochtends voor controle naar de huisarts.
De volgende ochtend belde ik haar om kwart voor 8 op haar werk. ‘Uh, lief….. Ik geloof dat mijn vliezen gebroken zijn…’
Fijne terugblik….
Leuk artikel!