Tag | Dankbaarheid (incl. heul veul oude foto’s)

Op Team Confetti kwam ik laatst een super toffe tag tegen die bedacht was door Suzanne. Bij deze tag sta je stil bij tien dingen waar je dankbaar voor bent in tien verschillende categorieën. Ik groef in mijn verleden, leven én foto’s. Dus, ben jij benieuwd naar de tien dingen waar ik het meest dankbaar voor ben en wil je wat oude en nieuwe kiekjes zien? Pak dan een kopje koffie of thee en ga lekker zitten. Het is een vrij lange en persoonlijke post geworden, enjoy!

1. Een persoon

Ik zou nooit één persoon kunnen aanwijzen waar ik dankbaar voor ben. Dat is ook niet realistisch denk ik, er zijn zó veel personen waar ik dankbaar voor ben. Mijn familie en vrienden staan op de eerste plaats. Er zijn een aantal in het bijzonder.

Allereerst mijn ouders en dan in het bijzonder mijn moeder. De band die ik met haar heb is niet te omschrijven denk ik en is alleen maar sterker geworden door de jaren heen. We zijn echt twee handen op één buik. Ik vind het vooral bijzonder hoe mijn ouders mij opgevoed hebben terwijl mijn moeder nog maar net 18 jaar jong was toen ze mij kreeg. Ik ben nooit te kort gekomen en ze hebben mij altijd de ruimte gegeven om mezelf te ontwikkelen tot wie ik nu ben. Ook al was ik een behoorlijk lastige puber. De afstand tussen Ameland en Zutphen is niet makkelijk, maar gelukkig bestaat er Skype!

Natuurlijk ben ik ook erg dankbaar voor mijn vriendin, bijna vrouw, Pris. Het leven is serieus een feestje met haar. Ze heeft de meest spontane acties, is origineel en erg lief. Pris heeft mij geleerd voor mezelf op te komen en vertrouwen te hebben in mijzelf én anderen. Het klinkt cliché, maar ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen. Ik ben zo blij met haar en kijk natuurlijk ontzettend uit naar onze bruiloft!

Als laatste kunnen de kinderen van Pris niet ontbreken. Het is noemenswaardig hoe makkelijk en zonder twijfel ze mij hebben toegelaten in hun leven. Natuurlijk is dit niet zonder slag of stoot gegaan en was (en is) het soms best lastig. Het kinderlijk enthousiasme, hun kijk op de wereld, hun uitspraken… Het is echt geweldig. Wat ik zo bijzonder aan de kids van Pris vind, is dat ze zo kunnen genieten van kleine dingen en momenten en zo dankbaar zijn. Daar mogen vele kinderen (en volwassenen) een voorbeeld aan nemen.

2. Een rol die je gespeeld hebt

Die vond ik lastig. Hierbij gaat het natuurlijk niet om een rol in en film of toneelstuk, maar meer over een sociale rol die je gespeeld hebt… Lastig om dit te benoemen over jezelf, vind ik.

De rol die ik gespeeld heb voor mijn beste vriendinnetje Lianne, op de middelbare school en zij voor mij, is wel heel bijzonder denk ik. De pubertijd en het ontdekken van jezelf was voor mij niet makkelijk en op de één of andere manier konden zij en ik elkaar erg goed steunen. We waren er altijd voor elkaar, ook al hadden we af en toe meer dan genoeg aan onze eigen sores. Dit kenmerkte onze vriendschap toen zeker en eigenlijk nog steeds. Ze blijft mijn beste vriendinnetje en daarom is het voor mij ook extra bijzonder dat zij mijn getuige is tijdens onze bruiloft in april.

3. Een plek

Er zijn eigenlijk drie plekken waar ik dankbaar voor ben. Twee daarvan liggen aardig voor de hand, de derde misschien wat minder.

Allereerst Zutphen, de stad waar ik 17 jaar gewoond heb. Ik blijf van die stad houden, niet perse om de stad zelf, maar misschien meer om de herinneringen. Ik heb er een erg fijne tijd gehad en er wonen mensen waar ik veel van houd. Zutphen hangt voor mij samen met fijne herinneringen, thuis komen en lieve mensen. Buiten dat om is het gewoon een fijne en mooie stad.

Ten tweede Arnhem. Hier verhuisde ik op 17 jarige leeftijd vrij plotseling naar toe. Er kwam een kamer vrij in het studentenhuis van een studiegenootje en ik mocht daar in. Binnen twee weken was de keus gemaakt, ik ging op kamer! Dit is één van de beste beslissingen geweest van die tijd. Daarom ben ik er erg dankbaar voor. Ik was er aan toe, de band met mijn ouders werd véél beter en ineens ga je alles wat meer waarderen. Ik ben blij dat ik nog drie jaar lekker op mezelf gewoond heb en het studentenleven geproefd heb, voor ik naar de plek verhuisde waar ik ook erg dankbaar voor ben…

… Ameland! Ameland is mijn nieuwe thuis geworden. Hoewel ik me kan voorstellen dat niet iedereen zich hier thuis zou kunnen voelen, doe ik dat gelukkig wel. Ik heb hier mijn leven opgebouwd, vrienden gemaakt en me gehecht aan deze fijne plek. Ameland heeft me zo veel fijne dingen gebracht. Mijn vriendinnetje, de kids, lieve vrienden, ons eerste huisje en mijn eerste eigen klas na het afstuderen. Ik kan nog vaak genieten van de omgeving, mooie zonsondergangen en het strand, ik wil hier niet meer weg!

4. Een belevenis

Als ik er over na ga denken heb ik al heel veel mogen beleven waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Eén benoemen is lastig, maar ik doe het toch. In 2011 werd mijn vader 50 jaar. Zijn wens was al lang om het concentratiekamp Buchenwald in Duitsland te bezoeken. Zijn vader heeft daar gezeten tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar heeft daar nooit wat over losgelaten. Daarom wilde mijn vader het kamp graag eens bezoeken om vervolgens eventueel zelf op onderzoek uit te gaan. Voor zijn verjaardag stelde ik voor om hem dat cadeau te doen. Samen met mijn moeder, broertje en natuurlijk Pris gaven we een vierdaagse reis naar Weimar cadeau én ik mocht mee!

Wat bijzonder was dat. Natuurlijk de reis zelf, maar ook om dit samen met mijn vader te mogen maken. Ik was nog nooit eerder zo lang met pap op pad geweest en het was heel fijn om eens met zijn tweetjes te zijn. Het bezoek aan Buchenwald was heftig en mooi tegelijkertijd. Helemaal natuurlijk omdat je er met een bepaalde achterliggende gedachte heen gaat. We zijn zeker verder gekomen en eenmaal thuis gekomen kon mijn vader verder met de gegevens die hij verzamelt had over zijn vader. Hierdoor zijn een hoop puzzelstukjes op hun plaats gevallen. Buiten het bezoek aan Buchenwald hebben we ook een prachtige dag in Weimar gehad en super genoten. Wat bijzonder om samen mee te mogen maken, écht iets om dankbaar voor te wezen.

5. Een talent

Een talent? Poeh, dat is lastig. Ik ben zo iemand die dat vrij moeilijk van zichzelf weet te benoemen… Ik denk dat mijn talent het meest tot uiting komt tijdens mijn werk voor de klas. Ik ben geduldig, creatief (niet op ‘kunstvlak’ trouwens…) en kijk met een open blik naar mensen en dus ook leerlingen. Iedereen heeft zijn eigen talenten en goede kanten en ik probeer deze in mijn werk altijd te zien, te benadrukken en vooral te gebruiken in hun maar ook mijn eigen ontwikkeling. Ik ben een echt mensen-mens, zeg maar. ;)

6. Een mislukking

Bah, wat een naar woord… Mislukking… Iets wat fout gegaan is in mijn leven? Genoeg, maar om dit nou te benoemen, haha. ;) Ik ben niet heel trots op mijn pubertijd. Ik was geen makkelijke, maar daar zal ik vast niet de enige in zijn. Ik heb het mijn ouders behoorlijk moeilijk gemaakt en was het vaker niet, dan wel met ze eens. En dat liet ik blijken ook. Als ik achteraf terug kijk, kan ik het geen mislukking noemen, maar wel iets wat ik niet graag over zou doen. Dankbaar ben ik wel, omdat ik mijn ouders alleen maar meer ben gaan waarderen. Helemaal nu ik zelf vaak de rol van ouder vervul.

7. Woorden

De woorden die jullie elke dag op mijn blog achterlaten! Cliché misschien, maar waar! Het maakt het bloggen zo veel leuker en ik kan echt opfleuren van de lieve comments die sommige meiden achterlaten. Dank jullie!

Verder is Pris heel goed met woorden en ben ik dankbaar voor elk gedicht, verhaaltje of briefje die ze voor me schreef. Helaas heb ik lang niet alles meer, maar het is een hoop. Helemaal toen ik nog in Zutphen woonde en Pris op Ameland hebben heel wat brieven, mailtjes en smsjes verstuurd… Pris kan super mooi dichten en hoewel ze dit niet vaak meer doet, zijn de dingen die ze schrijft echt prachtig…

8. Een foto

Een foto die momenteel een glimlach op mijn gezicht tovert is de foto van mijn moeder en ik in Arnhem, net nadat ik mijn jurk gekocht had. Ik kan dat gevoel zo weer terug halen, wát een fijne dag was dat!

Verder vind ik een foto uit Turkije van mij en Pris ook heerlijk. Het was onze eerste echte vakantie samen in 2010 en het was zó fijn. Ik vind het jammer dat we zulke dingen helaas niet vaker kunnen doen, daarom is deze foto extra bijzonder. Wat een fijne vakantie…

9. Een herinnering

Ik heb zo veel mooie herinneringen waar ik dankbaar voor ben. Daar zou ik er niet één van uit kunnen kiezen. De herinneringen aan de middelbare school zijn fijn, de drankjes in onze stamkroeg op vrijdag, mijn balletlessen twee keer per week en de stijldanslessen. Het reisje naar Parijs met oma en de reisjes Londen met een goede vriendin toendertijd. Mijn verhuizing naar Arnhem, eindelijk op mezelf en de vele terrasjes die ik gepakt heb met medestudenten op de Korenmarkt. Het heen en weer reizen tussen Zutphen en Ameland en de fijne dagen die we hadden als ik een paar daagjes op Ameland was of Pris in Zutphen. Ik kan er zo veel opnoemen, ik ben dankbaar voor elke mooi herinnering. En ik hoop dat er nog vele bij mogen komen.

10. Een mogelijkheid

Er is één mogelijkheid geweest in mijn leven waar ik toch nog met heel veel regelmaat aan terug denk. Dat is de reis naar Ghana in 2005. Samen met een vriendinnetje gaf ik me op bij World Servants. Met mijn 15 jaar oud wil de ik in de vakantie geen zon, zee of strand maar vrijwilligerswerk gaan doen. Voor het eerst vloog ik en dat ook nog eens naar Afrika! Samen met 25 andere jongeren tussen de 16 en 26 jaar bouwden we drie weken aan huizen voor leerkrachten in het noorden van Ghana, zodat de kinderen daar meer onderwijs konden krijgen. Wát een ervaring. Op mijn leeftijd vrij heftig, ik was blij dat ik terug kon naar Nederland, maar het heeft me verandert. En daar ben ik nog steeds erg dankbaar voor!

Zo, pretty personal, maar ik hoop dat jullie het hebben kunnen waarderen! Ik vind het zelf altijd leuk om van anderen te lezen in ieder geval. Dus, voel je vrij om de tag over te nemen en laat het vooral even weten wanneer je dat doet!