Ik ben docent in hart en nieren, dat durf ik vol overgave te zeggen. Ik houd van mij werk, ga over het algemeen met plezier naar mijn werk (tuurlijk, ook ik heb wel eens een dag dat ik geen zin heb) en kan zeggen dat dit beroep mijn droomberoep is. Het onderwijs zit al van jongs af aan in mijn hoofd en is er nooit uit geweest. Mensen roepen wel eens: “liever jij dan ik!” of “ik zou dat echt niet kunnen hoor, de hele dag werken met pubers!”. Ik zou voor geen goud willen ruilen met iemand anders. Want er zijn een hoop beroepen waar ik onwijs veel bewondering voor heb, maar welke ik nooit zou kunnen uitoefenen.
De mensen in de zorg.
Als er één beroep is waar ik erg veel respect voor heb, dan is het wel voor de beroepen in de zorg. En dan heb ik het niet zo zeer over de goed verdienende chirurg in het ziekenhuis, al zouden we daar uiteraard ook niet zonder kunnen, maar over de mensen die aan het bed staan. Mijn vrouw werkt in de zorg en ook mijn moeder. Hierdoor heb ik zo veel bewondering gekregen voor hun werk. Het begeleiden van mensen wanneer ze ziek, dementerend etc. zijn is iets wat ik nooit zou kunnen. Ik ben niet zo sterk, echt niet. Het wassen en verschonen van de mensen, het afscheid nemen en dealen met overlijden, geconfronteerd worden met ongelukken, wonden en ga zo maar door. Jeetje wat mogen wij blij zijn dat deze mensen er zijn en oh wat verdienen ze het om met meer respect beloond te worden.
De begrafenisondernemer
Een ander zwaar maar onmisbaar vak is die van begrafenis- of uitvaartondernemer. Wat een heftig maar mooi vak lijkt me dat. Ik huil al bij de gemiddelde Merci-reclame en bij elke uitvaart snuit ik een pakje tissues leeg. Het verdriet en de emoties van de familie en vrienden, in welke situatie dan ook, zou ik niet kunnen handelen. Ik zou er mee naar bed gaan en mee opstaan en me alles veel te veel aantrekken. Mensen die voor dit beroep kiezen, wauw! Op de website van Uitvaartcompact lees je ook hoeveel mensen dankbaar zijn voor een goed geregelde uitvaart en dat persoonlijke aandacht zo belangrijk is. Niets meer dan bewondering!
De kleuterjuf of -meester
Zelf heb ik natuurlijk de Pabo gedaan en regelmatig voor de kleuters gestaan. Hoewel dit me prima afgaat moet ik zeggen dat ik zo veel bewondering heb voor leraren die dit dag in, dag uit doen. Kleutertjes zijn de mooiste, puurste, gezelligste maar ook drukste wezentjes die er maar zijn. Zeker wanneer je er 30 in je klas hebt, en dit is helaas geen uitzondering, is dit flink aanpoten. Jantje moet naar de wc, Pietje heeft zijn hoofd gestoten en Kim is boos want zij zat toch echt als eerste op de schommel. Als kleuterjuf of -meester ben je niet alleen leerkracht, maar ook opvoeder, mediator, dokter, full-time knuffelaar, snottebel-afveger, opruimer, zanger, acteur en ga zo maar door.
Het horeca personeel
Zelf heb ik natuurlijk jaren in de horeca gewerkt en weet ik als geen ander hoe keihard dit werken is. Ook weet ik als geen ander hoe ondergewaardeerd dit vak is. “Goh meisje, wat doe je eigenlijk naast dit bijbaantje?” is een opmerking die ik tijdens mijn werk als serveerster regelmatig gekregen heb. Het is een mooi vak, maar geen vetpot. Het is keihard werken wanneer de rest vrij is en nee, daar verdien je geen cent extra mee. Je wordt bekritiseerd als er geen tafeltje meer vrij is, wanneer er nét niet dat ene gerecht op de kaart staat wat meneer had gewenst of wanneer er graatjes in de slibtong zitten (écht waar). Maar oh, wat gaf het me een kick, als we met zijn allen een dikke lunch hadden gedraaid, een vol diner er doorheen hadden geramd en iedereen tevreden naar huis ging. Want in de horeca krijg je niet alleen betaald in salaris, maar ook in de complimentjes, de blij blikken van kinderen en de waardering wanneer je net even wat extra doet.
De schoonmakers
Ze zijn overal nodig, maar niet iedereen heeft dat door. Hoe komt het dat jij in die schone trein zit? Door wie komt het dat jouw werkplek stofgezogen en gedweild is? Wie zorgt ervoor dat je in een frisse hotelkamer binnenkomt? Dat gaat niet vanzelf! Zonder schoonmakers zijn we nergens, helemaal nergens! En wat denk je van de straten? Helaas heeft niet iedereen de opvoeding gehad dat kauwgum niet op staart hoort, dat je bakje friet even weggegooid moet worden en dat je je peuken misschien even zelf op moet ruimen. We donderden en-masse alles op straat. En wie zorgt er dat dat opgeruimd wordt? Juist!
Het is maar goed dat niet iedereen dezelfde kwaliteiten en voorkeuren heeft. Het is maar goed dat er in elk beroepsveld mensen zijn die kei-geschikt zijn voor hun vak. Maar laten we elk beroep dan in hun waarde laten. Van schoonmaker tot chirurg, van buschauffeur tot verkoopmedewerker. Geloof me, je gaat ze keihard missen wanneer ze er niet (meer) zijn!
Ik ben het roerend met je eens! Op alle vlakken.
Uit ervaring kan ik zeggen dat het vak van Uitvaartverzorger een geweldig mooi vak is. Het is zo dankbaar en mooi…
Ik had het 20 jaar eerder moeten ‘ontdekken’!
Bijzonder om te horen! Ik denk dat het inderdaad een mooi beroep is, maar ik zou het nooit kunnen! Respect hoor!
helemaal met je eens, zeker dat stukje over schoonmakers ook!
Heel mooi Lisanne! Ik denk dat we pas beseffen wat zo’n job inhoudt wanneer we ze zelf eens uitoefenen. Natuurlijk hebben de meeste ook hun positieve kant, zo kan ik me voorstellen dat een poetsdame/man veel voldoening haalt uit een schoon kantoor. Weet je wie nog ondergewaardeerd worden? Winkelverkopers, die staan ook heel de dag op hun benen, moeten er piekfijn uitzien en vriendelijk zijn voor iedereen. En dat voor een minimaal loon helaas. Je bent een gelukkig mens als je van je hobby je beroep kan maken!
Ben ik het helemaal met je eens!